anprangern /czasownik: prangert an, prangerte an, hat angeprangert/ - piętnować, publicznie potępiać

anprangern - piętnować, publicznie potępiać W CYTACIE:
Albert Camus: Ich bin Schriftsteller geworden aus Liebe zur Welt und den Menschen und nicht, weil ich mich berufen fühle, zu verfluchen und anzuprangern.
Pisarzem zostałem z miłości do świata i ludzi, a nie dlatego, że czuję się powołany do przeklinania i potępiania.

W ZDANIU:
Sie scheuten sich auch nicht, diejenigen, die solchen Mißbrauch anprangerten, strafrechtlich verfolgen oder abschieben zu lassen.
Nie wahali się również przed ściganiem i deportacją tych, którzy donosili o takich nadużyciach.