beruhen /czasownik: beruht, beruhte, hat beruht/ - polegać, zaniechać

beruhen - polegać, zaniechać W CYTACIE:
Hanne Wieder: Daß die Frauen das letzte Wort haben, beruht hauptsächlich darauf, daß den Männern nichts mehr einfällt.
To, że kobiety mają ostatnie słowo, wynika głównie z tego, że mężczyznom nie przypomina się już nic więcej.
Joseph Joubert: Adel ist eine Würde, die auf der Vermutung beruht, daß wir edel handeln, weil es unsere Vorfahren taten.
Szlachetność to godność oparta na założeniu, że postępujemy szlachetnie, bo tak postępowali nasi przodkowie.
Carl Friedrich von Weizsäcker: Das demokratische System, zu dem unser Staat sich bekennt, beruht auf der Überzeugung, daß man den Menschen die Wahrheit sagen kann.
Ustrój demokratyczny, któremu wyznaje nasze państwo, opiera się na przekonaniu, że prawdę można mówić ludziom.

W ZDANIU:
Wenn die Onkologen eine Diagnose stellen, beruhen sie auf den Untersuchungsergebnissen. – Gdy onkolodzy stawiają diagnozę, opierają się na wynikach badań lekarskich.