erblicken /czasownik: erblickt, erblickte, hat erblickt/ - spostrzegać, ujrzeć

erblicken - spostrzegać, ujrzeć W CYTACIE:
Georg Wilhelm Friedrich Hegel: Bei der Erfahrung kommt es darauf an, mit welchem Sinn man an die Wirklichkeit geht. Ein großer Sinn macht große Erfahrungen und erblickt in dem bunten Spiele der Erscheinungen das, worauf es ankommt.
Jeśli chodzi o doświadczenie, to zależy ono od zmysłu, z jakim podchodzisz do rzeczywistości. Wielki zmysł dokonuje wielkich przeżyć i widzi to, co ważne w barwnej grze zjawisk.
Joseph Joubert: Das Gedächtnis ist der Spiegel, in dem wir die Abwesenden erblicken.
Pamięć jest lustrem, w którym widzimy tych, którzy są nieobecni.