genügen /czasownik: genügt, genügte, hat genügt/ - wystarczać

genügen - wystarczać W ZDANIU:
Das dürfte genügen. - Prawdopodobnie wystarczy.
Zwei Stunden Schlaf genügen mir nicht. - Dwie godziny snu mi nie wystarczają.
Ab Montag genügt für die Einreise nach Spanien der Nachweis einer vollständigen Impfung, einer Genesung oder ein negatives Antigen-Testergebnis. Od poniedziałku, aby wjechać do Hiszpanii, wystarczy zaświadczenie o pełnym zaszczepieniu, o wyzdrowieniu lub negatywny wynik testu antygenowego.

W CYTACIE:
Albert Camus: Es genügt nicht zu leben, man braucht ein Schicksal und dies, ohne den Tod abzuwarten. Es ist also richtig zu sagen, der Mensch habe eine Vorstellung einer besseren Welt als dieser. Allein besser bedeutet nicht verschieden, sondern zur Einheit gebunden.
Nie wystarczy żyć, potrzebny jest los i to bez czekania na śmierć. Słuszne jest więc stwierdzenie, że człowiek ma wyobrażenie o lepszym świecie niż ten. Sam lepszy nie znaczy inny, ale związany z jednością.