klopfen /czasownik: klopft, klopfte, hat geklopft/ - pukać, stukać, ostukiwać, strzepywać, trzepać

klopfen - pukać, stukać, ostukiwać, strzepywać, trzepać POTOCZNIE:
Auf Holz klopfen. / Toi, toi, toi.
Odpukać w niemalowane drewno.
Ich werde leicht auf Ihr Knie klopfen.
Lekko uderzę w Pana kolano.
Die Mutter klopft das Kind auf die Finger.
Matka upomina dziecko.
Klopf den Schnee vom Schuh runter!
Otrzep but ze śniegu!
Den Teppich klopfen.
Trzepać dywan.
Ein halbwegs sicherer Umgang mit dem Hammer ist dabei Voraussetzung, denn wer keinen Nagel in die Wand klopfen kann, sollte das auch nicht an einem Pferdehuf versuchen.
Wymagana jest pewna umiejętność posługiwania się młotkiem, bo jeśli nie potrafisz wbić gwoździa w ścianę, to nie powinieneś próbować robić tego również kopytami konia.

W CYTACIE:
Albert Camus: Das echte Gespräch bedeutet: aus dem Ich heraustreten und an die Tür des Du klopfen.
Prawdziwa rozmowa oznacza: wyjście z „ja” i zapukanie do drzwi „ty”.

Horoskop: Stara miłość puka do twoich drzwi!