oberst /przymiotnik/ - znajdujący się na samym wierzchu, górny, najwyższy, naczelny

oberst - znajdujący się na samym wierzchu W ZDANIU:
Obwohl er rhythmisch fast immer wenig bewegt ist, nimmt der T. oft eine sehr bestimmte melodische Gestalt an und bildet manchmal Imitationen mit der Oberst. - Choć T. jest prawie zawsze rytmicznie nieruchome, często przybiera bardzo specyficzną formę melodyczną i niekiedy naśladuje Obersta.