schimpfen /czasownik: schimpft, schimpfte, hat geschimpft/ - lżyć, kląć, kłócić się

schimpfen - lżyć, kląć, kłócić się W PRZYSŁOWIU:
Ein Esel schimpft den anderen Langohr.
Przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli.
W ZDANIU:
Sie wollte fast schon die Zunge hinausstrecken, um von dem Moor zu kosten, verkniff sich den Wunsch dann aber doch. Die Mama sollte sie nicht dumm und neugierig schimpfen. - Prawie chciała wystawić język, żeby posmakować torfu, ale powstrzymała się. Nie chciała, żeby matka ją zrugała za głupotę i ciekawość.