Stadt die /PL die Städte/ - miasto

die Stadt - miasto W ZDANIU:
Dann zeige ich dir die Stadt.
Potem pokażę ci miasto.
Die Stadt wurde gestern erobert.
Miasto zostało wczoraj zdobyte.
Ich kenne mich in dieser Stadt überhaupt nicht aus. Wo sind wir denn?
W ogóle się w tym mieście nie orientuję. Gdzie właściwie jesteśmy?
Im Laufe der Jahre wurde die Stadt immer grösser.
Z biegiem lat miasto stawało się coraz większe.
Lass uns in die Stadt gehen.
Chodźmy do miasta.
Man baut viel in dieser Stadt.
W tym mieście dużo się buduje.
Zombies streunen durch die Stadt.
Zombi włóczą się po mieście.
Ich habe nur wenige Bekannte in der Stadt.
Mam niewielu znajomych w mieście.

W CYTACIE:
Helmut Kohl: Die europäische Identität – dies haben manche in den Jahrzehnten der Teilung unseres Kontinents vergessen – endet nicht an Oder und Neiße. Prag und Budapest, Warschau und Krakau sind mitteleuropäische Städte.
Tożsamość europejska – niektórzy o tym zapomnieli przez dziesięciolecia podziału naszego kontynentu – nie kończy się na Odrze i Nysie. Praga i Budapeszt, Warszawa i Kraków to miasta środkowoeuropejskie.

HASŁA POWIĄZANE:
Stadtmitte die /PL die Stadtmitten/ - centrum miasta, śródmieście
Stadtplan der /PL die Stadtpläne/ - plan miasta
Stadtrand der /nur Singular/ - peryferie miasta, obrzeża miasta
Stadtzentrum das /PL die Stadtzentren/ - centrum miasta, śródmieście
Zentrum das /PL die Zentren/ - środek, centrum

*Miasto – historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużą intensywnością zabudowy, małą ilością terenów rolniczych, ludnością pracującą poza rolnictwem (w przemyśle lub w usługach) prowadzącą miejski styl życia. W różnych państwach kryteria miejskości są różne, najczęściej są to kryteria demograficzne bądź prawno-administracyjne (prawa miejskie), więcej...
Miasta charakteryzują się większym zagęszczeniem ludzi, co sprzyja większej ilości i różnorodności kontaktów między ludźmi. Przekłada się to na większą produktywność i kreatywność, która rośnie szybciej niż liczba mieszkańców – im większe miasto tym większy dochód na mieszkańca.
Najstarsze znane założenia urbanistyczne pochodzą z obszarów basenu Morza Egejskiego z epoki brązu, gdzie rozwijały się kultury trojańska, minojska i mykeńska. Ich cechami wspólnymi była przede wszystkim nieregularność ulic, istnienie centralnego placu oraz pałacu, zwanego też domem książęcym. W przypadku kultury minojskiej miasta nie miały fortyfikacji, w celach obronnych wykorzystywano ukształtowanie terenu (miasta lokowano najczęściej na wysokich brzegach morza lub na stokach gór).
W wiekach ciemnych i okresie archaicznym głównym czynnikiem powstawania miast było porzucanie przez ludzi i osiedlanie pod ochroną znaczącej świątyni (okręgu kultowego) lub twierdzy. Miasta takie cechuje nieplanowy rozwój, przez co nie mają jasno wytyczonych granic i umocnień, oddzielenie i niepowiązanie planistycznie agory, zabudowań świątynnych (często umieszczonych poza obrębem właściwego miasta, na akropolach) i domostw, których lokalizacja zależała od korzystnych warunków topograficznych, oraz prostota, wręcz prymitywizm, budynków mieszkalnych.

Zobacz filmy w naszym serwisie: