stumm /przymiotnik/ - niemy, milczący, oniemiały

stumm - niemy, milczący, oniemiały W ZDANIU:
Er ist stumm vor Erstarrung. - On jest niemy z osłupienia.
Der Junge ist stumm vor Angst. - Chłopiec jest niemy ze strachu.

W CYTACIE:
Helmut Kohl: Meine Lebenserfahrung nach fast elf Jahren in der EG: Wenn irgendwo Geld gebraucht wird, wendet man stumm den Blick auf die Deutschen.
Moje doświadczenie życiowe po prawie jedenastu latach w KE: Kiedy gdzieś potrzebne są pieniądze, ludzie w milczeniu zwracają uwagę na Niemców.