stur /przymiotnik, przysłówek/ - osłupiały, odrętwiały, uparty, niewzruszony, uparcie, niewzruszenie

stur - osłupiały, odrętwiały, uparty, niewzruszony, uparcie POTOCZNIE:
Was für ein sturer Bock ist er!
Ale z niego uparty baran!

W ZDANIU:
Und ihr Mann war nicht energisch genug; er war nicht beweglich genug, er war zu stur, er hätte beweglicher sein müssen.
A jej mąż nie był wystarczająco energiczny, nie był wystarczająco elastyczny, był zbyt uparty; powinien być bardziej elastyczny.