superior /przymiotnik/ - nadrzędny, wyższy

superior - nadrzędny, wyższy W ZDANIU:
Die geistliche Leitung, in Klöstern meist und zuweilen in Tempeln auch die Wirtschaftsführung, lag in den Händen des vom geistlichen Stifter angestellten Superiors. - Przywództwo duchowe, a w klasztorach, a czasem i w świątyniach, także zarządzanie gospodarką, znajdowało się w rękach przełożonego zatrudnionego przez założyciela duchowego.