toben /czasownik: tobt, tobte, hat getobt/ - szaleć, krzyczeć, wygłupiać się, dokazywać

toben - szaleć, krzyczeć, wygłupiać się, dokazywać W ZDANIU:
Der Sturm tobt.
Szaleje burza.
Das von Tolumnius anfangs abgezweigte Kontingent griff, während die Schlacht tobte, das von Fabius Vibulanus verteidigte römische Heerlager an.
Oddział początkowo odwrócony przez Tolumniusza zaatakował obóz rzymski broniony przez Fabiusza Wibulanusa, podczas gdy bitwa była zacięta.
Während vor den Toren der Stadt die Schlacht tobte, flüchteten sich die Bewohner in ihre Keller.
Podczas gdy za bramami miasta szalała bitwa, mieszkańcy uciekli do piwnic.