vergeblich /przymiotnik, przysłówek/ - daremny, próżny, bezskuteczny, na próżno, daremnie

vergeblich - daremny, próżny, bezskuteczny, na próżno W ZDANIU:
Diese Arbeit war nur vergebliche Mühe.
Ta praca była tylko daremnym trudem.
Im Bild des seinen Felsbrocken vergeblich bergauf wälzenden Sisyphos schließlich ist die Plage des mühsamen, der Schwerkraft unterworfenen Berganstiegs als eine von den Göttern mit Bedacht über die Sterblichen verhängte Strafe gedeutet.
Wreszcie w obrazie Syzyfa daremnie toczącego pod górę głaz, męka mozolnej wspinaczki poddanej sile grawitacji jest interpretowana jako kara celowo nałożona na śmiertelników przez bogów.