zanken /czasownik: zankt, zankte, hat gezankt; sich zanken/ - kłócić się, sprzeczać się

zanken - kłócić się, sprzeczać się W POWIEDZENIU:
Wenn zwei sich zanken, freut sich der Dritte.
Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta.

W ZDANIU;
Einzig Geinhausen maulte erst vor sich hin und zankte dann laut mit der Wirtin: Was die Courage sich denke! Solchen Fraß könne er seinen Reitern und Musketieren, die bescheiden im Stall ihr Lager hätten, nur einmal zumuten.
Tylko Geinhausen na początku narzekał sam do siebie, a potem głośno sprzeciwiał się karczmarzowi: „Jaka odwaga!”. Mógł rzucić takie żarcie na swoich jeźdźców i muszkieterów, którzy mieli swoje skromne kwatery w stajni, tylko raz.