zusammenfallen /czasownik: fällt zusammen, fiel zusammen, ist zusammengefallen/ - runąć, walić się, nakładać się, zbiegać się, opadać

zusammenfallen - runąć, walić się, nakładać się W CYTACIE:
Albert Camus: Die Wahrscheinlichkeit spricht dafür, daß der Wunsch zu töten sehr oft mit dem Wunsch, selber zu sterben oder sich zu vernichten, zusammenfällt.
Prawdopodobieństwo wskazuje, że chęć zabicia bardzo często pokrywa się z chęcią śmierci lub zniszczenia siebie.

W ZDANIU:
Dieser sein Eintritt ins Regiment fiel so ziemlich mit dem Regierungsantritt Friedrich Wilhelms IV. zusammen, und wenn er dessen erwähnte, so hob er, sich selbst persiflierend, gerne hervor, ‚daß alles Große seine Begleiterscheinungen habe‘.
Jego wstąpienie do pułku zbiegło się mniej więcej z wstąpieniem na tron ​​Fryderyka Wilhelma IV i kiedy o tym wspominał, lubił podkreślać z samozadowoleniem, że „wszystko, co wielkie, ma swoje towarzyszące zjawiska”.